letersia me poezi

Aspak nuk qahem se me trembe ne enderr
Dhe gjumin qe me prishe
Ta bej hallall
Ah femijeria ime
Ti erdhe kaq e embel
Edhe pse mu shfaqe me gjunj te gervishtur
Rrezuar nga nje shkalle.

Ti u rrezove nga shkallet e shtepise
E une te shkela syrin e zi
Me oazin e magjise
Nen qerpike mu perndritet
Vitet e femijerise
S'ka gje qe erdhe
Te pres c'do nate t'me vish
E embela moshe e femijerise
kete poezi e kam shkruar shume kohe me perpara dhe ja kam didikuar nje nate ne diskoteke me nje person qe aty njoha e me kurre nuk pashe.

Anash kur kalon
me ata hapa te gjate
hidhet e perdridhet
sikur po ben sfilate.
Flet me shoqen e vet,
por nga une shikon
e kur me buzeqesh
zjarri me pervelon.
Ndaj porsi *********e,
shtangem per nje çast
e bukur eshte vertet,
e sdo ta humb kete rast
Hedh nje hap perpara,
gati si pa dashur,
me sup ta preku supin
e ajo m'kerkon te falur.
Zemra ime u shkap
nje cope nga kraharori
kur lepiresja e kuqe
nga ajo goje e embel doli.
S'e dija me ku isha.
Syve s'po u besoja.
Ajo me shkrepte syrin,
me bente te shkalloja.
Trupi im i dehur
nga alkooli qe kish marre,
si kurre tash neper ritem
ndiqte trupin e saj
Mua nuk me njeh, jo,
as emrin nuk ma din
e kjo s'te intereson
as kur veshin ma lepin,
as kur me flet ngadale,
t'me joshi dhe me shume,
kur thonjte e saj mbi shpine
zvarriten me pak dhune.
Me nuk mund durova,
pantallonat m'u ngushtuan
tek kubi e zateta
e qiejsh fluturuam.
Ndoshta pak shume prita,
ndoshta shume durova,
por ia vlente e gjitha,
per çastet qe shijova.
Me vrull ia mora doren
e terhoqa neper turme,
per tek dalja u nisem,
ish koha per me shume.
Ne breg te detit shkuam,
ia kaluam mire,
saqe hena e çoroditur
mbi ne bente sehir.
Çdo gje ka nje çensure
prandaj me s'mund tregoj,
por shpirti im hell valle
kur at magji kujtoj.
S'harrohet ajo nate,
s'harrohet ajo vashe.
S,harrohen fjalet e mia
qe prap e prap ia thashe.
"............"